مطمئنا در دنياي پرتلاطم امروزي، يکي از موضوعاتي که مي تواند جوامع بشري را از اختلافات شخصي و جمعي در امان بدارد، «آشنايي با حقوق متقابل افراد با يکديگر و قانون» است که مهمترين اثر اين آشنايي و آگاهي را مي توان در پيشگيري از وقوع بسياري از مشکلات حقوقي دانست؛ بنابراين، امروز تلاش داريم تا موضوع «تنصيف اموال زوجين» را بررسي کنيم..
براي تبيين دارايي لازم است که به تعريف مختصري از دو موضوع بپردازيم.
الف)اجرت المثل:
اجرت المثل در ازدواج همان مقدار پولي است که زن در قبال کارهاي متعددي که در خانه انجام ميدهد اعم از :{ شستن ظروف – پخت و پز – نگهداري و شير دادن به فرزند و.} دريافت ميکند.
عموما اين حق براي تمامي ن وجود دارد و تنها در صورتي به او تعلق نميگيرد که ثابت شود که آنان اين کارها را به طور مجاني و بدون انتظار دريافت اجرت (به صورت تَبرُعي)، انجام داده‌اند.
هرگاه اين موضوع در دادگاه ثابت شود، زن مستحق دريافت اجرت المثل نيست. لازم به ذکر است که بعضا قضات با اين استدلال که طبق عرف موجود در کشور، انجام کارهاي خانه توسط ن به صورت تبرعي انجام ميشود، حکم به پرداخت اجرت المثل نمي‌دهند.
ب)شرط تنصيف دارايي:
حق تنصيف دارايي ؛ شرط انتقال نصف دارايي شوهر به زوجه مي باشد.زماني که دو نفر به ازدواج يکديگر در مي آيند ؛سند ازدواجي وجود دارد که زن و شوهر صفحات متعدد آن را بدون خواندن و بدون داشتن اطلاعات کافي امضا ميکنند و از آن ميگذرند.
زن و شوهر با امضا کردن زير اين شرط ؛ توافق ميکنند که خانم در اموالي که شوهرش در طي زندگي شويي به دست مي اورد ؛ سهيم باشد و تا نصف اموال به زوجه برسد.البته قابل گفتن است که اين تنصيف دارايي از نصف بيشتر نمي کند و حتي کمتر از نصف هم مي تواند باشد.مثلا ربع يا خمس اموال.
قابل ذکر است که اين حق تنصيف زماني به زوجه تعلق ميگيرد که هم درخواست طلاق از طرف زوجه نباشد و هم طلاق ؛ ناشي از تخلف زن از وظايف همسري و يا سوء اخلاق و رفتار وي نباشد.
شرايط تحقق شرط تنصيف دارايي:
1-طلاق واقع شود:
براي تنصيف دارايي بايد حتما واقعه ي طلاق به وجود بيايد و چنانچه درخواست طلاق از سمت زوجه باشد اين عمل به وقوع نمي پيوندد.
2- طلاق مستند به تخلف زن از وظايف شويي يا سوءاخلاق و رفتار وي نباشد:
اگر زوجه مشکلات اخلاقي يا سوء رفتار داشته باشد و يا در زندگي نسبت به وظايف خود کم اهميت باشد و يا مرتکب خطايي شده باشد حق تنصيف به وي تعلق نميگيرد.
3- ملاک تا نصف اموال يا معادل آن مي باشد:
در اين شرط سقف تنصيف تا 50 درصد اموال مي باشد و کمتر که اين را دادگاه مشخص ميکند که چه ميزان به زوجه برسد.
4- دارايي حاصل زندگي شويي با زوجه باشد:
به اين معنا که حتما اموال بايد در طي زندگي مشترک به دست اورده شده باشد نه اموالي که از پيش وجود داشته است.
5- دارايي در حين طلاق موجود باشد:
اين بحث شامل اموالي ميشود که موجود هستند و تلف شده و مفقود شده نباشد.
درباره این سایت